Jurel Bakker: Honderdtonner, over koetjes en kalfjes

Door de stikstofcrisis is de veeindustrie een veelbesproken onderwerp. Met haar werk probeert Jurel Bakker een ander perspectief te bieden op de koe en haar melkproductie.

“Dit werk is een artistiek onderzoek naar de rol van data in het reproductieproces van de melkkoe. Ik bevraag wat het zal betekenen voor de koe in 2045, als bijvoorbeeld de stikstof-maatregelen genomen worden waarbij er 40% minder koeien zijn.”

Hiervoor deed Jurel theoretisch onderzoek en ging ze met boeren in gesprek over hun boerenbedrijf. Het resultaat vertaalt zij in visuele, bevreemdende beelden.

“De koeien die gecreëerd zijn door machine learning gaan zorgen voor een speculatieve scène, maar tonen tegelijkertijd iets wat heel wezenlijk is.”

Sina Dyks: Evicted Nature Essence

Sina’s werk bestaat uit interessante installaties van textiel, waarin ze technische inventiviteit toepast. Doordat ze met behulp van stoom stukken garens op specifieke plekken in de stof naar voren haalt ontstaat er een gelaagd en levendig landschap, waarnaar je simpelweg blíjft kijken. Tijdens Changing Perspective stelt ze haar nieuwe collectie ‘Evicted Nature Essence’ tentoon, geïnspireerd op hoe we als mens steeds verder verwijderd raken van de natuur en onze oorsprong.

Ze wil de toeschouwer meegeven dat het van belang is om terug te keren naar onze essentie om op die manier bij te dragen aan een betere wereld.

Thana Faroq: ‘How shall we greet the sun’

De van oorsprong Jemenitische kunstenaar Thana Faroq exposeert een selectie uit haar langlopende project ‘How shall we greet the sun’. In dit project verkent ze de persoonlijke verhalen van jonge vrouwen die, net als zijzelf, gevlucht zijn naar Nederland.

Veel van deze vrouwen bevinden zich in levensfases waarin ze worden uitgedaagd om identiteiten op te bouwen binnen nieuwe culturele contexten en machtsstructuren. Hierbij spelen hun herinneringen en de nostalgische representaties van het verleden een grote rol.

Thana’s werk reflecteert op hun ontwikkelingen en kijkt vooruit naar zowel reële als metaforische toekomsten.

Renée van Oploo en Klaar van der Lippe: Levende statistiek #7: Fixed Fiction

Volgens welke principes bouwen we een samenleving? Kunstenaars Renée van Oploo en Klaar van der Lippe presenteren een onderzoek naar de invloed die de ethische ambities van de stedelijke omgeving heeft op haar bewoners.

Diverse specialisten, waaronder stedenbouwkundigen, en Zoetermeerse bewoners zijn uitgenodigd om een bijdrage te leveren en na te denken over wat we werkelijk wensen om ons thuis te voelen. Deze gegevens worden verwerkt in een kunstwerk. Van daaruit zoeken ze naar de formule om de toekomstige stedelijke leefomgeving te ontwikkelen.
“We delen de resultaten van ons onderzoek in een ruimtelijke installatie die gezien kan worden als publicatie. Daarin maken we ons een voorstelling van het wonen in de directe en verre toekomst,” aldus Renée en Klaar.

Iede Reckman: Time and again

Met ‘Time and again’ presenteert Iede Reckman een nieuwe versie van zijn eerdere werk ‘Time’ (2003).

De installatie maakt één omwenteling per dag die nauwelijks is waar te nemen. Het horen en zien van de aandrijving verraadt dat er wel degelijk iets beweegt. “Met het trage verloop van de omwenteling wil ik een tijdsperspectief koppelen aan het werk en de toeschouwer meenemen in het verstrijken van de tijd,” vertelt Iede. Hij heeft dan ook aandacht voor de ruimtelijke ervaring en de manier waarop de toeschouwer rondom het werk beweegt, maar ook voor materiaal en techniek.

Iede heeft het werk afgerond in de expositieruimte van Franx. “Hierdoor is mijn eigen ervaring bijna net zo vers als die van de toeschouwers.”

Lou-Lou van Staaveren: Pleasant Place

Met haar actuele serie ‘Pleasant Place’ onderzoekt Lou-Lou het romantische ideaal van de tuin: de tuin als toevluchtsoord voor hen die vluchten voor het alledaagse leven en voor processen als tijd en sterfelijkheid.

Het is een portret van haar favoriete tuin. Ze laat drie panorama experimenten zien die worden gepresenteerd op lichtbakken. De fotografische prints worden vergezeld door sculpturen van terracotta tuinpotten.

Haar voornaamste doel is om anderen te stimuleren naar buiten te gaan en zich te verbinden met hun omgeving. Door beelden te maken die intrigeren en verrassen hoopt ze de toeschouwer te herinneren aan het belang van kijken en fantaseren.

Werner van der Zwan: Talking Trash

Werners installatie bestaat uit dertien prullenbakken die geanimeerd zijn door middel van ruitenwissermotoren. “Prullenbakken zijn een soort verdwijnplekken. Als we iets weggooien is het op een intuïtief niveau ‘weg’, maar is het niet letterlijk verdwenen. Door afvalbakken te animeren met motoren, probeer ik deze verdwijnplekken een stem te geven.”

Zijn doel is om de toeschouwer meer inzicht te geven in hoe we ons anders tot afval kunnen verhouden. “De Westerse mens verbant afval uit de leefwereld, maar tegelijkertijd zijn we er steeds meer door omgeven.”